Yaw, ναι, πίνω και γράφω πιο συχνά
από όταν γαμάω.
Τσιτωμένα χείλη μου το rap φτύνουν, rap.
Και κολλάς, bong style raps.
Το σπέρμα μου στα δόντια σου είναι, μη γελάς.
Το κτήριο στοιχειωμένο μες τη φρίκη,
όταν ηχογραφούμε bong da city.
Ένοικοι τρέχουνε να βγουν μέσα από το σπίτι.
Πετιούνται φοβισμένοι,
μα οι θυρωροί τις πόρτες έχουν κλείσει.
Ναι, όταν χώνω τους σκοτώνω, ποιός μπόνο;
Πιο πολλά θα βγάλω αυτό το χρόνο.
Bong μόνο και μόνο, πάρε δρόμο.
Τα θέλουμε όλα λεφτά, μουνία και θρόνο.
Και όχι μόνο, πάρτους από εδώ.
Με βλέπουνε και λένε: "Όχι θεέ μου, πάλι ο Μω".
Χα, οι mcs δε τη παλεύουν,
γελάω μαζί τους πόσα σάλια για να ανέβουν.
Τι να σου εξηγώ, κράζω αν θες με το κιλό.
Κινούμαι στο σκοτάδι και αναπνεύω τον θυμό.
Δεν έχω θέμα ξαναγυρνώ το σκοτωμό.
Τα λόγια μου, επάνω του στοιχείωνουν το μυαλό.
Το βήμα μου γοργό, στο σώμα σου χαράζω
μην απορείς γιατί σε σ'εσένανε δε μοιάζω.
Δεν έχεις styles, δεν έχεις skills, μη προσπαθείς να μιμηθείς
το βλέμα μου όταν θα δεις ξανά, θα τρομοκρατηθείς.
ΦΒΣ, Bong Da City ρούφα τζούρα.
Εμάς ακούς για ατελείωτη μαστούρα.
Δε νιώθω πόνο, δεν έχω φόβο. Ούτε καν
δε με τρομάζεις γαμημένη πατσαβούρα.
Πετώ στο μέλλον, στο χρόνο βάζω παύλα.
Κάνω τα πόδια σου να τρέμουν από καύλα.
Ένα λεπτό για να μη παρεξηγηθώ,
κάνω θυσία τη ψυχή σου στο θεό.
Με λένε Μάνι σκέφτομαι, πώς στο πούτσο σκέφτομαι;
Αφού το μυαλό μου έχει πεθάνει.
Με έδωσε το αίμα απ'τα ρούχα στη λεκάνη.
Η μάνα μου δε φτάνει και πήρε το 100, θα με τρελάνει.
Το rap σου δεν υπάρχει, την είδες βασιλίας δίχως παλάτι,
μα δε πρόκειται ποτέ να πάρεις μάχη.
Τι το χειρότερο απ'το να'σαι όλος πληγές σε καροτσάκι;
Το καροτσάκι να'ναι από αλάτι.
Και'χω τα νεύρα μου, 2 κατσαβίδια
μετατρέπονται σε 2 catana μέσα στα χέρια μου.
Και όταν με δώσουνε εγώ θα έχω βρει το τρόπο
να τηλεμεταφέρομαι απο τόπο σε τόπο.
Είμαι καρκίνος γιαυτό οι mcs κάνουν πως
δε με ξέρουν όταν το κώλο τους σκίζω.
Είμαι το στόμα του κτήνους,
καταπίνω όλη τη πόλη και κατοίκους σαν εκείνους,
ποτέ μου δε θα γίνω, έχω σμήνος, δολοφόνες μέλισσες.
Κοίταγες το που πάω, καθυστέρησες.
Χάθηκες μες την ομίχλη, κοιτάτε τη καταστροφή.
Κάθε στροφή, θυμίζει πως ζείτε τις τελευταίες του πλανήτη.
Αναρωτήθηκες ποτέ για ποιόν χτυπάει η καμπάνα;
Όταν ανέβει στο σανίδι και τα κάνει πουτάνα.
Είναι το, φοβάμαι να το πω μη καώ.
Πάρε το rap μας σα δώρο για το λαό. [x2]
από όταν γαμάω.
Τσιτωμένα χείλη μου το rap φτύνουν, rap.
Και κολλάς, bong style raps.
Το σπέρμα μου στα δόντια σου είναι, μη γελάς.
Το κτήριο στοιχειωμένο μες τη φρίκη,
όταν ηχογραφούμε bong da city.
Ένοικοι τρέχουνε να βγουν μέσα από το σπίτι.
Πετιούνται φοβισμένοι,
μα οι θυρωροί τις πόρτες έχουν κλείσει.
Ναι, όταν χώνω τους σκοτώνω, ποιός μπόνο;
Πιο πολλά θα βγάλω αυτό το χρόνο.
Bong μόνο και μόνο, πάρε δρόμο.
Τα θέλουμε όλα λεφτά, μουνία και θρόνο.
Και όχι μόνο, πάρτους από εδώ.
Με βλέπουνε και λένε: "Όχι θεέ μου, πάλι ο Μω".
Χα, οι mcs δε τη παλεύουν,
γελάω μαζί τους πόσα σάλια για να ανέβουν.
Τι να σου εξηγώ, κράζω αν θες με το κιλό.
Κινούμαι στο σκοτάδι και αναπνεύω τον θυμό.
Δεν έχω θέμα ξαναγυρνώ το σκοτωμό.
Τα λόγια μου, επάνω του στοιχείωνουν το μυαλό.
Το βήμα μου γοργό, στο σώμα σου χαράζω
μην απορείς γιατί σε σ'εσένανε δε μοιάζω.
Δεν έχεις styles, δεν έχεις skills, μη προσπαθείς να μιμηθείς
το βλέμα μου όταν θα δεις ξανά, θα τρομοκρατηθείς.
ΦΒΣ, Bong Da City ρούφα τζούρα.
Εμάς ακούς για ατελείωτη μαστούρα.
Δε νιώθω πόνο, δεν έχω φόβο. Ούτε καν
δε με τρομάζεις γαμημένη πατσαβούρα.
Πετώ στο μέλλον, στο χρόνο βάζω παύλα.
Κάνω τα πόδια σου να τρέμουν από καύλα.
Ένα λεπτό για να μη παρεξηγηθώ,
κάνω θυσία τη ψυχή σου στο θεό.
Με λένε Μάνι σκέφτομαι, πώς στο πούτσο σκέφτομαι;
Αφού το μυαλό μου έχει πεθάνει.
Με έδωσε το αίμα απ'τα ρούχα στη λεκάνη.
Η μάνα μου δε φτάνει και πήρε το 100, θα με τρελάνει.
Το rap σου δεν υπάρχει, την είδες βασιλίας δίχως παλάτι,
μα δε πρόκειται ποτέ να πάρεις μάχη.
Τι το χειρότερο απ'το να'σαι όλος πληγές σε καροτσάκι;
Το καροτσάκι να'ναι από αλάτι.
Και'χω τα νεύρα μου, 2 κατσαβίδια
μετατρέπονται σε 2 catana μέσα στα χέρια μου.
Και όταν με δώσουνε εγώ θα έχω βρει το τρόπο
να τηλεμεταφέρομαι απο τόπο σε τόπο.
Είμαι καρκίνος γιαυτό οι mcs κάνουν πως
δε με ξέρουν όταν το κώλο τους σκίζω.
Είμαι το στόμα του κτήνους,
καταπίνω όλη τη πόλη και κατοίκους σαν εκείνους,
ποτέ μου δε θα γίνω, έχω σμήνος, δολοφόνες μέλισσες.
Κοίταγες το που πάω, καθυστέρησες.
Χάθηκες μες την ομίχλη, κοιτάτε τη καταστροφή.
Κάθε στροφή, θυμίζει πως ζείτε τις τελευταίες του πλανήτη.
Αναρωτήθηκες ποτέ για ποιόν χτυπάει η καμπάνα;
Όταν ανέβει στο σανίδι και τα κάνει πουτάνα.
Είναι το, φοβάμαι να το πω μη καώ.
Πάρε το rap μας σα δώρο για το λαό. [x2]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου